Waxinelichtjes aan, P. Diddy op de achtergrond. Every step i take

Hè get, daar valt er weer een van zijn voetstuk. Wim Hof, die in werkelijk alles de indruk wekte een doodnormale kerel te zijn, blijkt een ordinaire vrouwenmepper. Verschrikkelijk voor de dames in kwestie natuurlijk maar ook niet makkelijk voor liefhebbers (?) van ijsbaden. Want kun je de kunst los zien van de kunstenaar? De ideeën scheiden van de bedenker? De snelwegen loskoppelen van de führer? De Volkskrant van Jarl van der Ploeg?

Lastig, lastig.